χάλκωση

η, Ν

ιατρ. εναπόθεση χαλκού ή αλάτων χαλκού στους ιστούς τού σώματος και, ειδικότερα τού ματιού, που παρουσιάζεται σε εργάτες χαλκού και οφείλεται σε έμπαρση τεμαχιδίων μετάλλου στον οφθαλμικό βολβό.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. chalcosis].